Οι μεγάλοι σε μέγεθος σεισμοί του 1953 στα Ιόνια νησιά του Ελλαδικού χώρου

Το 1953 στα Ιόνια νησιά του Ελλαδικού χώρου συνέβησαν ισχυροί σεισμοί οι οποίοι ήταν οι καταστροφικότεροι στην ιστορία της νεότερης Ελλάδας. Επλήγησαν κυρίως η Κεφαλλονιά, η Ζάκυνθος και η Ιθάκη. Υπήρχαν εκατοντάδες άνθρωποι νεκροί ενώ πολλοί έμειναν άστεγοι. Τον κύριο σεισμό ακολούθησαν 135 μετασεισμοί. Ο κύριος σεισμός μεγέθους 6,4 Ρίχτερ σημειώθηκε στις 9 Αυγούστου στην Ανατολική Κεφαλλονιά στην περιοχή της Σάμης και της Ιθάκης. Ο σεισμός ήταν τόσο ισχυρός που οικισμοί ισοπεδώθηκαν και βασικές υποδομές του κράτος καταστράφηκαν. Ο επόμενος μεγάλος σεισμός μεγέθους 6,8 Ρίχτερ έγινε στις 11 Αυγούστου  προκαλώντας καταστροφές στις πόλεις Αργοστολίου, Ληξουρίου και Ζακύνθου. Η μεγαλύτερη καταστροφή ήταν από τον σεισμό που συνέβη πρωινές ώρες της 12 Αυγούστου 1953 με επίκεντρο  στην Νοτιοανατολική  Κεφαλλονιά με ισχυρή σεισμική ακολουθία  μεγέθους 6,3 Ρίχτερ της ίδια μέρας. 

 https://m.eirinika.gr/images/datafiles1/33542.jpg

Η Ελληνική Κυβέρνηση Παπάγου ήταν απροετοίμαστη στην αντιμετώπιση τέτοια μεγάλης έντασης καταστροφής. Η αδυναμία της αντίδρασης από την Ελληνική κυβέρνηση επισημάνθηκε από τον τότε Υπουργό Άμυνας  Κανελλόπουλο ενώ ακόμα η απόφαση να απαγορευθεί η  μετακίνηση  πληθυσμού από τους σεισμόπληκτους υπήρξε κύμα οργής των σεισμόπληκτων  απέναντι στην κυβέρνηση. Υπήρξε όμως μεγάλη διεθνής κινητοποίηση για τις σεισμόπληκτες περιοχές με την παροχή εφοδίων πρώτης ανάγκης ενώ χαρακτηριστικό είναι ότι κατέπλευσε πρώτο το πολεμικό πλοίο του Ναυτικού  του Ισραήλ κατέπλευσε πρώτο στην περιοχή του Αργοστολίου. Στο Αργοστόλι υπήρξαν πάνω περίπου 400νεκροι και περίπου 900 τραυματίες .Η συμβολή του Ελληνικού Στρατού υπήρξε καθοριστική καθόσον η κυβέρνηση αποφάσισε την άμεση εγκατάσταση του Ελληνικού Στρατού στα νησιά που επλήγησαν από τον σεισμό.

 Το έργο της ανοικοδόμησης των Ιονίων υπήρξε μοναδικό σε κλίμακα για τα δεδομένα της μεταπολεμικής Ελλάδας. Ουσιαστικά ξεκίνησε αμέσως μετά τους σεισμούς και διήρκεσε μέχρι το τέλος της δεκαετίας. σοβαρότερη αποτυχία, όμως, του σχεδίου ανασυγκρότησης των νήσων έγκειται στην αδυναμία δημιουργίας των απαραίτητων οικονομικών δομών, ώστε να αποτραπεί το κύμα φυγής του πληθυσμού. Το 1951 ο πληθυσμός των τριών νήσων ανερχόταν σε 92.706 κατοίκους, ενώ το 1971 σε μόλις 66.929 κατοίκους (μείωση 27,80%), με το πρόβλημα της μετανάστευσης να είναι οξύτερο σε Κεφαλονιά και Ιθάκη. Παρ’ ότι εγκαίρως είχε διαγνωσθεί ο κίνδυνος μαζικής εγκατάλειψης των νήσων, διαδοχικές ελληνικές κυβερνήσεις απέτυχαν να αντιμετωπίσουν το πρόβλημα αποτελεσματικά.

 Αξιοσημείωτο είναι  τόσο το μέγεθος της καταστροφής όσο και το γεγονός ότι το ελληνικό κράτος, κατά τη δεκαετία του 1950, ευρίσκετε σε περίοδο ανασυγκρότησης, ύστερα από μία δεκαετία πολέμου, Κατοχής και εμφύλιας διαμάχης. Η ανασύσταση, λοιπόν, σχεδόν εκ του μηδενός του αστικού και αγροτικού χώρου των τριών νήσων, υπό αυτές τις δυσχερείς πολιτικές, οικονομικές και κοινωνικές συνθήκες, αποτελεί επίτευγμα, παρά τις σοβαρές αστοχίες.

Πηγές:

https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A3%CE%B5%CE%B9%CF%83%CE%BC%CE%BF%CE%AF_%CF%84%CE%BF%CF%85_%CE%99%CE%BF%CE%BD%CE%AF%CE%BF%CF%85_%CF%84%CE%BF_1953

https://www.ethnos.gr/history/article/119033/aygoystos1953fonikosseismosisopedoneizakynthokefaloniaeipameotihrthehsynteleia

https://ekefalonia.gr/12-avgoustou-1953-o-seismos-pou-allakse-tin-i/